"Zrodzony ze Srebra" Patricia Briggs

 

Czytanie o przygodach Mercedes Thompson stało się moją ulubioną formą spędzania wolnego czasu. Już nie wyobrażam sobie zbyt długiego odstępu między tomami serii i podejrzewam, że po zakończeniu ostatniego z nich z chęcią będę wracała do tych książek. „Zrodzony ze Srebra” to już piąta część historii o młodej zmiennokształtnej i wciąż zachwycam się pomysłami Patrici Briggs. Jak ona to robi, że tak prosta opowieść potrafi mnie tak wciągnąć?! Nie dość, że nie mogę się powstrzymać od wertowania stron dotyczących Mercy to jeszcze wciąż mam ochotę na więcej i więcej.

„Los i wspomnienia nie dają Mercedes Thompson ani chwili na złapanie oddechu. Ledwie opadł pył, a znów trzeba ruszać do boju. Mężczyźni! Nawet na chwilę nie można ich zostawić samych. Jeden wpada w depresję i chce popełnić samobójstwo, a drugi rzuca się w płomienie, żeby ratować ukochaną. Nic dziwnego, że Mercedes Thompson ma pełne ręce roboty. Do tego pewna Królowa Wróżek uparła się odzyskać księgę, która przez przypadek znalazła się w posiadaniu zmiennokształtnej. Żeby ocalić przyjaciół, Mercedes musi udać się do magicznej krainy, przeprowadzić z wróżką delikatne negocjacje i wrócić. Najlepiej w całości, i to w ciągu godziny. Doprawdy – drobiazg.” Codzienna rutyna w warsztacie zostaje przerwana przez nagły telefon od jednego z bliższych znajomych Mercy, Tada, który martwi się o antykwariusza. Ponieważ Mercy miała z nim niedawny kontakt i w dodatku musi zwrócić pożyczoną książkę, postanawia sprawdzić co się z nim dzieje. Tym sposobem, zmiennokształtna trafia w wir wydarzeń, prowadzących ją do świata nieludzi i wróżek. To jeszcze nie koniec jej problemów. Samuel dziwnym zbiegiem okoliczności popada w depresję i to na barkach Mercy spoczywa teraz opieka nad wyrwanym spod kontroli wilkołakiem. Jeśli dołożyć do tego problemy w stadzie i niechęć jego członków do obecności kojota, można stwierdzić, że Mercy popadła w poważne kłopoty. Znowu. Czy główna bohaterka poradzi sobie na tyle, by wydostać się z pułapki przygotowanej przez nieludzi? I czy uda jej się pomóc Samuelowi, nie raniąc przy tym uczuć Adama, alfy jej stada?

Czytając książki Patrici Briggs można odnieść wrażenie, że autorka stale się rozwija i wprowadza coraz to nowe koncepcje. Pomimo powtarzalności ras pojawiających się w jej książkach (raz mamy do czynienia z wilkołakami, innym razem z wampirami, kolejnym z nieludźmi) to nie narzekałam wcale na nudę. P. Briggs świetnie lawiruje pomiędzy wydarzeniami i dodaje świeże wątki bogate w sytuacje śmieszne, dramatyczne, objaśniające  lub obfitujące w akcję. Czytając ten tom świetnie się bawiłam i jak zwykle pisarka tak poprowadziła fabułę, że opowieść zaskakiwała mnie na każdym kroku.

Tradycyjnie muszę pochwalić postać Mercy. Uwielbiam jej charakter i tendencję do wpadania w najgorsze opały, by chwilę później podziwiać jej umiejętność wydostawania się z nich. Dzięki wykreowaniu nieidealnej bohaterki, nie tylko mogłam cieszyć się z doskonałej lektury, ale też przeżywałam emocje wspólnie z Mercy. Wszystko jeszcze bardziej się potęgowało za sprawą narracji pierwszoosobowej. I chociaż przez ten zabieg cała historia skupia się na głównej postaci to absolutnie nie przeszkadza to w czytaniu. Ba, mam wciąż ochotę na kolejne tomy!

Styl autorki należy do lekkich, sama akcja zaś pędzi jak szalona, ale to dlatego tak bardzo podobają mi się jej książki. P. Briggs nie tylko łączy romans z fantastyką, ale także wplata pewne wątki kryminalne. Szukanie zabójców przez główną bohaterkę nie wyróżniającą się siłą, lecz sprytem i nietypowymi zdolnościami oraz jej zamiłowanie do pomagania i wymierzania sprawiedliwości sprawia, że Mercy ma tyle samo przyjaciół, co i wrogów. Jeśli lubicie taki miszmasz, podejrzewam, iż seria może Wam się spodobać, ale polecam zacząć od pierwszego tomu pt. „Zew księżyca”.

Okładka miękka, przedstawiająca wizerunek Mercy. Tym razem możemy zaobserwować główną bohaterkę trzymającą książkę na tle budynku z oknem. Najbardziej rzucającym się w oczy elementem są tatuaże na plecach Mercy. Wydaje mi się, że jest to jedna z najładniejszych okładek do tej pory (to chyba zaleta tych malunków na ciele). Stałymi detalami są rysunki łapek na oprawie i w środku książki jako przerywniki między tekstem. Rozdziały, tak jak w poprzednich tomach, oznaczono obrazkami niewielkich zawijasów. Czcionka duża i czytelna, sprzyjająca szybkiemu czytaniu.

 

Podsumowanie:

+ wartka akcja

+ dość bogaty świat przedstawiony

+ autorka dokładnie wyjaśnia zachowanie wykreowanych przez siebie istot

+ silna główna bohaterka

+ zaskakujące elementy fabularne

+ ciekawa okładka

- brak

 

Ilość stron: 392

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Gatunek: fantasy, urban fantasy

Rok wydania: 2018 (z 2010)

Dla kogo: dla osób lubiących historie o wampirach, wilkołakach, wróżkach i innych istotach