"Oblężenie i nawałnica" Leigh Bardugo

 

Nie tak dawno zamieściłam dla Was recenzję „Cienia i kości” popularnej autorki Leigh Bardugo, dlatego sięgnięcie po kontynuację pierwszej części i napisanie o niej opinii było dla mnie tylko kwestią czasu. „Oblężenie i nawałnica” otwiera przed nami losy Aliny i Mala znajdujących się w dość niekomfortowej sytuacji. Alina po walce ze Zmroczem nieustannie ogląda się przez ramię. Mal stara się zapewnić obojgu przetrwanie, jednak nie jest to łatwe ze względu na ukryte moce Aliny. Żadne z nich nie podejrzewa jak szybko zmieni się ich położenie oraz z jakimi przeciwnościami przyjdzie im się zmierzyć.

„Moc Aliny Starkov wzrosła, ale wszystko ma swoją cenę. Jest Przywoływaczką Słońca, poszukiwaną na Morzu Prawdziwym, prześladowaną wspomnieniem swoich ofiar w Fałdzie Cienia. Niestety ona i Mal nie zdołają zbyt długo wymykać się wrogom. Zmrocz bardziej niż kiedykolwiek dotąd pragnie posiąść moc Aliny i posłużyć się nią dla zdobycia ravkańskiego tronu. Nie mając na kogo liczyć, Alina przyjmuje pomoc niesławnego korsarza i wyrusza, żeby poprowadzić armię griszów. Kiedy jednak zostaje odkryta prawda o przeznaczeniu Aliny, dziewczyna pogrąża się jeszcze bardziej w śmiertelnie niebezpiecznej grze Zmrocza i zakazanej magii, coraz bardziej oddala się od własnego człowieczeństwa. Aby ratować kraj, będzie musiała wybrać między mocą, a miłością, o której zawsze myślała, że będzie stanowić dla niej azyl. Nie ma zwycięstwa bez ofiary, a tylko ona może stawić czoło nadciągającej nawałnicy.” Alina i Mal po klęsce Zmrocza, uciekają w stronę Nowoziemia. Tam, na skutek fortelu ze strony wroga, zostają ujawnieni i pojmani. Traf sprawia, że Alina i Mal zyskują sobie potężnego sprzymierzeńca, samego korsarza Sturmhonda. Kapitan statku pomaga im podczas ucieczki i od tej pory ich losy zostają nierozerwalnie ze sobą związane. Niestety, działania Zmrocza sprawiają, że Alina zaczyna tracić kontrolę nad swoją mocą. Kiedy staje się jasne, że nie sposób odwrócić działania amplifikatora potrzebnego do pokonania Fałdy Cienia i samego Zmrocza, Alina rzuca się w nurt polityki i spisków. Wkrótce chęć powiększania wpływów oraz własnej magii wiedzie ją do obsesji na tym punkcie, lecz nie ma już powrotu do przeszłości. Alina zyskując poparcie ludu oraz griszów, traci po drodze beztroskę, szczęście, a nawet miłość. Dziewczyna nie może jednak rozpraszać się nawet na chwilę. Gdzieś daleko w niezbadanych zakątkach Ravki Zmrocz wraz z armią potworów czeka na to, by uderzyć i tylko ona jest w stanie zmierzyć się z jego mocą. Czy Alinie i jej przyjaciołom uda się wyjść cało z tego starcia? Czy dziewczynie uda się zapanować nad magią światła?

Leigh Bardugo ponownie przenosi nas w świat griszów, polityki, rywalizacji i potężnych sił magicznych. Podobnie jak pierwszy tom, tak i jego kontynuacja jest pełna akcji, niebezpieczeństw i trudnych wyborów dla głównej bohaterki. Tym razem Alina musi ponieść ryzyko związane ze zwiększeniem własnej magii, skupić się na zebraniu sojuszników w walce przeciwko Zmroczowi, jak i na pokonaniu jego samego. Jeżeli dodamy do tego jej trudne relacje z Malem oraz griszami, powstaje dość ciekawy konflikt dla głównej postaci. Autorka znów zaskakuje czytelnika na każdym kroku i prowadzi wątki tak intrygująco, że nie mogłam oderwać się także i od tej części. Wydaje mi się również, że postacie stały się bardziej rozbudowane, dialogi lekko się poprawiły, zaś w narracji pojawia się więcej opisów.

Co mi się nie podobało? Mam wrażenie, że w powieści pojawia się za dużo samej Aliny. Oczywiście jest to zrozumiałe ze względu na narrację pierwszoosobową, ale według mnie, autorka za mało skupiła się na bohaterach drugoplanowych. Wszędzie towarzyszyły mi emocje głównej postaci, jej przemyślenia, jej działania, do tego stopnia, że zastanawiałam się, czy Alina przypadkiem nie stała się taką Mary Sue. W poprzednim tomie tego nie zauważyłam, ale tutaj zaczęło mnie to irytować. Nie dość, że jako jedyna może pokonać Zmrocza to jeszcze każdy z książąt się jej oświadczał. I pozostaje ta cała otoczka świętej oraz uwielbienie ludu… .

Uważam, że Leigh Bardugo za mało skupiła się właśnie na innych postaciach. O Malu nie wiem praktycznie nic, prócz tego, że kocha główną bohaterkę i jest w stanie zrobić dla niej wszystko, pomijając próby zrozumienia jej samej. Nieco bardziej rozbudowany jest Sturmhond i nawet zdołałam go bardzo polubić, zwłaszcza jego cięte odpowiedzi i wrodzony spryt, ale to pewnie dlatego, że autorka zdecydowała się na rozwinięcie wątków z  tym bohaterem. Są jeszcze bliźniacy, ale oni także według mnie zostali potraktowani trochę po macoszemu. Najbardziej szkoda mi Baghry i mam tutaj na myśli potencjał tej postaci. Nie mam pojęcia jak to się stało, że Alina jest pod takim wrażeniem wszystkiego, co ta kobieta jej powie. Wymiana zdań między tymi dwiema jest w książce zaledwie krótkim dialogiem. Jak to możliwe, że Baghra ma na Alinę taki wpływ? Według mojej oceny, przeczy to wszelkiemu rozsądkowi, ale skoro tak autorka zarządziła, to już tak musi być.

Ogólnie nie oceniam tej książki tak źle. Na pewno zasługuje na uwagę ze względu na mnogość akcji, ciekawie skonstruowaną fabułę i świeże podejście do świata magii poprzez wykreowanie przez L. Bardugo griszów. Mimo wszystko, moim zdaniem pierwszy tom wypada trochę lepiej od drugiego, właśnie ze względu na ukazanie samej historii, jak i bohaterów. Myślę, że „Oblężenie i nawałnica” spodoba się Wam, jeśli lubicie kiedy akcja następuje jedna po drugiej i nie zwracacie zbytnio uwagi na postacie.

Okładka przedstawia wizerunek węża na czarnym tle, zaś litery tytułowe są dużej wielkości i błyszczące, podobnie jak grzbiet książki. Oprawa jest twarda i solidna, dlatego w tym wydaniu jestem po prostu zakochana. W środku znajduje się mapka świata stworzonego przez Leigh Bardugo, ponadto dodano stronę wyjaśniającą klasyfikację griszów, prócz tego rozdziały ozdobiono ładnymi grafikami. Na samym końcu zamieszczono krótki wywiad z autorką i opowiadanie dotyczące Genyi.

 

Podsumowanie:

+ ciekawie wykreowany świat griszów

+ lekki styl autorki

+ szata graficzna książki

+ porywająca akcja

+ twarda oprawa

- słabo dopracowani drugoplanowi bohaterowie

- irytująca główna bohaterka

 

Ilość stron: 368

Wydawnictwo: MAG

Gatunek: fantasy

Rok wydania: 2019 (z 2013)

Dla kogo: dla osób lubiących opowiadania dotyczące magów, dla młodzieży