"Sami w eterze" Olivie Blake

 

Jeśli jesteście zwolennikami powieści napisanych pięknym językiem i skłaniających do przemyśleń, koniecznie powinniście zapoznać się z twórczością Olivie Blake, a zwłaszcza z tytułem „Sami w eterze”. Historia opisana w tej książce jest opowieścią o miłości Regan i Aldo, dwóch wyjątkowo uzdolnionych osobowości z problemami natury psychicznej. Pewnego dnia oboje spotykają się w zbrojowni Instytutu Sztuki w Chicago i już po jednej rozmowie żadne z nich nie potrafi zapomnieć o tym drugim. Ona ma na koncie fałszerstwo, on jest znienawidzonym wykładowcą matematyki teoretycznej. Pomimo wzbraniania się przed uczuciem, zaciekawieni swoimi charakterami umawiają się na niezobowiązujących sześć rozmów, które wkrótce poważnie wstrząsną ich życiem i pozwolą na nowo odkryć otaczający świat… oraz miłość. Tylko czy będą w stanie stworzyć wspólny związek?

(Opis wydawcy): „Jak stawić czoła pęknięciom we własnej duszy, jednocześnie kochając, jakby się wciąż było w jednym kawałku? Opowieść o niezwykłej miłości. Pewnego dnia dwoje ludzi wpada na siebie w zbrojowni Instytutu Sztuki w Chicago. On jest doktorantem, który próbuje okiełznać destrukcyjne myśli dzięki kompulsywnym kalkulacjom dotyczącym podróży w czasie. Ona – fałszerką dzieł sztuki cierpiącą na chorobę afektywną dwubiegunową, która wyrokiem sądu została skierowana na przymusową psychoterapię. Ich znajomość nic w kwestii tych zaburzeń nie zmienia. Jednak cała reszta, dzięki spotkaniu, staje się inna. Aldo Damiani i Charlotte Regan – oboje obdarzeni obsesyjnymi, ekscentrycznymi osobowościami – od pierwszej chwili walczą o to, by ze sobą nie być. Oznacza to bowiem, że (on, aspołeczny teoretyk, cierpiący na depresję kliniczną, ona, kompulsywna kłamczucha z aktami autosabotażu na koncie) im głębiej się w sobie zakochują, tym bardziej niepokojąca staje się ich wzajemna zależność.”

Brakuje mi słów, by opisać swój zachwyt nad tą książką. Już dawno nie czytałam tak niesamowitej lektury. Zazwyczaj zdarza mi się pochłaniać powieści bardzo szybko, ale w przypadku tego tytułu czytanie szło mi opornie, nie dlatego, że było źle. Przeciwnie, miałam ochotę stopniowo zagłębiać się w tekst i delektować się nim, by jak najdłużej czerpać z niego przyjemność.

Najbardziej spodobał mi się sposób dobierania słów przez autorkę oraz próby opisania uczuć bohaterów i ich przemyśleń. Olivie Blake cudownie przedstawia problemy z jakimi zmagają się postacie, wplatając wątki filozoficzne, egzystencjalne, psychologiczne, miłosne. Czytając fragmenty poświęcone rozważaniom nad osobistymi doświadczeniami Regan i Aldo odnosiłam wrażenie, że dosłownie siedzę w ich głowie. Współodczuwałam z nimi każdą bolączkę, a także reflektowałam nad ich odkryciami, zmianą charakteru, siłą do walki ze słabościami i czerpałam ze zdobywanej przez nich mądrości.

Ukazane przez autorkę charaktery postaci, a zwłaszcza odwzorowanie ich nawyków myślowych, ekscentryzmu, depresji i kompulsywności to istne mistrzostwo. Mogłam dokładnie zrozumieć jakie jest ich postrzeganie świata oraz sama zastanowić się nad poruszanymi przez nich zagadnieniami. Również opisy rozwijającej się pomiędzy Regan i Aldo miłości potrafią mocno poruszyć, a próba zrozumienia przez bohaterów zalewających ich odczuć jeszcze to wrażenie potęguje.

Jeżeli chodzi o akcję powieści to tak naprawdę niewiele się w niej dzieje. Ot, bohaterowie poznają się, wymieniają pomiędzy sobą poglądy aż znienacka wkrada się do ich życia gwałtowne uczucie. Nie ma tutaj nagłych zwrotów wydarzeń i niespodziewanych komplikacji prócz impulsywnych zachowań postaci i demonów w ich głowach, z którymi muszą się uporać. Jednak sposób pisania Olivie Blake wszystko mi wynagrodził, sprawiając iż musiałam zastanowić się nad każdą przeczytaną linijką tekstu, a także porządnie poukładać go sobie w myślach. To nie jest książka, którą można przeczytać na szybko, ale skłaniająca do refleksji i do zrozumienia osób borykających się z trudnościami psychicznymi.

Czy polecam? Tak, jest to wspaniała opowieść nie tylko o miłości, ale o zmaganiu się z trudnościami z funkcjonowaniem w społeczeństwie, odrzuceniu, uzależnieniu, a także poszukiwaniu odpowiedzi na problemy egzystencjalne. Książka potrafi porządnie dać czytelnikowi do myślenia, jak i pozwala na zachwycenie się nad pięknem języka.

Okładka przedstawia zdjęcie pszczół na prostym niebieskim tle. Na przedłużeniach oprawy umieszczono notę biograficzną autorki i reklamę innej jej powieści. Rozdzielenie tekstu ładnie ozdobiono grafiką pszczelich plastrów. Czcionka czytelna, odpowiedniej wielkości.

Za egzemplarz książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Muza S. A. .

Podsumowanie:

+ cudowny język literacki

+ dokładne przedstawienie rysu psychologicznego postaci

+ poruszanie zagadnień filozoficznych, egzystencjalnych

+ stopniowe ukazanie rodzącej się relacji pomiędzy bohaterami

+ mądre dialogi

+ szczegółowe opisy

+ pełne detali odwzorowanie przemyśleń postaci

+ okładka książki

- brak

 

Liczba stron: 320

Wydawnictwo: Muza S.A.

Gatunek: romans, obyczajowy

Rok wydania: 2023 (z 2020)

Dla kogo: dla fanów powieści skłaniających do refleksji.