Joanna Bator kolejny raz zabiera czytelnika na Piaskową Górę, gdzie splatają się losy Dominiki i Jadwigi, a także pozostałych jej mieszkańców. Autorka postanowiła jednak pójść trochę dalej i opisać dzieje Dominiki po tragedii, jaka wydarzyła się pod koniec pierwszej części. Rzuca młodą bohaterkę w świat, opisując jak wyjazd córki zmienia życie matki, jaki wpływ ma podróżowanie na rozwój człowieka i jak pomaga uporać się z bolesną utratą.
Dominika Chmura podczas rekonwalescencji poznaje Sarę, która zachęca ją do porzucenia wcześniej podjętych planów i wyjazdu za granicę. Wyjazd szybko zamienia się w chęć zwiedzania świata oraz poznawania nowych doświadczeń i osób. Jak zmieni się życie Dominiki? Czy Jadwiga w końcu otworzy się na córkę? Czy pogodzi się z rozczarowaniami z przeszłości?
(Opis wydawcy): „Pod mym oknem Cyganka stojała cała zbroczona w krwi, śpiewa córce Jadzia Chmura. Matka wydobywa z siebie głos, kusi śpiewem syrenim i krąży jak nakręcona. Córka jest nieruchoma i cicha, jak zasnęła, tak śpi. Obudź się, śpiąca królewno! Dominika nie słyszy słów Jadzi, tylko puste dźwięki, opadają jak wirujące w wodzie strzępki materii. Najgorsze, że w jej śnie niczego nie można policzyć. Zaczyna od jeden, ale już dwa wymyka się i rozpływa, a na jego miejsce nadciągają białe ławice, chmary, roje, chmury. Czasem Dominika czuje zapach i chwyta się go jak nici Ariadny; korzenny zapach sklepów kolonialnych, egzotycznych bazarów, o których kiedyś czytała, i zapach spalonego mięsa, splecione. [fragment].”
Zacznę od języka literackiego, którym ponownie zostałam oczarowana. Te wszystkie przenośnie, nawiązania do mitu Odyseusza, podróży, opisy zachowania bohaterów, ich tęsknoty, rysy charakteru, traumy z przeszłości i próby radzenia sobie z codziennością to prawdziwa uczta dla każdego mola książkowego. Uwielbiam styl autorki, która w cudowny sposób zmusza do refleksji w niemal każdym akapicie tekstu, poruszając tematy znane wprost z życia. Podobnie jak inne powieści Joanny Bator, tutaj również nie pojawiły się dialogi lecz nie przeszkadzało mi to podczas lektury. Zarówno treść, jak i przedstawienie wydarzeń były na tyle absorbujące, że z przyjemnością śledziłam treść książki.
Fabuła inaczej niż w pierwszej części skupia się bardziej na losach matki i córki, są to główne wątki, na podstawie których autorka tworzy poboczne wydarzenia. Poprzedni tom opowiadał bardziej o genezie rodziny Chmura, ten tworzy ciąg dalszy eksponując motyw podróży, zmiany i jej wpływie na teraźniejszość i przyszłość bohaterów. Od czasu do czasu pojawiają się drugoplanowe postacie, rozwijające sytuacje z dalekiej przeszłości sięgające czasów przed wybuchem II Wojny Światowej, jak i w jej trakcie. Są to jednak wątki, które w jakiś sposób wiążą się z Jadwigą i Dominiką oraz nawiązują do głównego motywu powieści.
Chyba najbardziej spodobało mi się ukazanie postaci towarzyszących Dominice podczas jej podróży. Poznawanie ich historii sięgających często wczesnego dzieciństwa, jak i dawnych korzeni w przypadku jej przyjaciółki Sary znacząco ubarwiały cały przekaz płynący z kart „Chmurdalii”. Nie były to również nudne osobowości – każdy drugoplanowy bohater wyróżniał się interesującym charakterem lub cenną umiejętnością, czy też przeszłością. Cieszy mnie, że autorka nie potraktowała tych wątków machnięciem ręką, ale przyłożyła się do porządnego ich skonstruowania. Dzięki temu nawet mało znaczące elementy książki okazały się interesujące (a nawet momentami komiczne).
Zakończenie wydało mi się otwartą formą. Liczyłam na trochę inne poprowadzenie wątków, ale nie rozczarowałam się. Fajnie, iż autorka nawet podczas finału nawiązała do głównego motywu fabularnego, jednocześnie ukazując pewną przemianę postaci oraz uzdrawiające działanie samej podróży.
Czy polecam? Fanów literatury pięknej wręcz zmuszam do przeczytania. Zarówno przekaz płynący z tej książki, jak i forma treści są na tyle cudowne, że koniecznie zachęcam Was do sięgnięcia po ten tytuł.
Twarda oprawa przedstawia zdjęcie kobiet trzymających się za ręce. Wklejka prezentuje fragmenty książki wraz z grafikami powiązanymi z fabułą książki. Czcionka czytelna, sprzyjająca szybkiemu czytaniu.
Podsumowanie:
+ język literacki
+ przyjemne opisy
+ rys psychologiczny postaci
+ ukazanie codzienności bohaterów, która zmusza do refleksji
+ nawiązanie do Odysei
+ wykorzystanie przez autorkę motywu podróży
+ ukazanie przeszłości i jej wpływie na przyszłe pokolenia
- brak
Liczba stron: 504
Gatunek: literatura piękna
Wydawnictwo: W.A.B.
Rok wydania: 2010
Dla kogo: dla wielbicieli literatury pięknej, książek nawiązujących do podróży, zmuszających do refleksji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz